Hoe lang is je haar? 1 Korinthiërs 11:13-15

Vervolg op: Vanwege de engelen? 1 Korinthiërs 11:10

De verzen, zoals deze in de Nieuwe BijbelVertaling (NBV) staan:

Oordeelt u daarom zelf. Is het gepast dat een vrouw met onbedekt hoofd tot God bidt? Leert de natuur zelf u niet dat lang haar een man te schande maakt, terwijl het een vrouw tot eer strekt? Het haar van de vrouw is haar gegeven om een hoofdbedekking te dragen.

George en Dora Winston komen, in hun boek Vrouwen in de gemeente van Christus, tot een opmerkelijk antwoord op de vraag: hoe lang is lang?
Volgens hen is het ...

... duidelijk dat het haar van de vrouw lang moet zijn in vergelijking met dat van haar man en dat zijn haar kort moet zijn in vergelijking met dat van haar. (blz. 213)

Dat was ongeveer het punt waarop ik, bij het lezen van dit boek, afgehaakt ben. Is dit soort haarkloverij nu werkelijk een onderdeel van de christelijke levenswandel?

Maar, toegegeven, het is nog niet zo gemakkelijk om deze verzen te begrijpen.

1. Hoezo leert de natuur ons dit? Als ik de natuur van mijn haar zijn gang laat gaan, dat wordt het het zo lang als dat van mijn vrouw (of langer...) De mannetjesleeuw is degene met lang haar. Bij sommige stammen in Afrika kroest het haar zo, dat het helemaal niet lang wordt.
2. Een nazireeër, iemand die zich door een bijzondere gelofte aan de Heer wijdde, mocht zijn hoofd juist niet scheren (Numeri 6:5.) Simson moest zijn haar lang houden. En ook bij Johannes de Doper en zelfs Jezus zelf denken we vaak aan mannen met lang haar (hoewel ik hier geen bijbels bewijs voor heb kunnen vinden.)

David Hamilton redeneert in Waarom geen vrouwen? dat het hier gaat om wat als natuurlijk werd beschouwd. Het gaat er hier dan dus om dat de christenen van Korinthe zich houden aan wat cultureel acceptabel is. Haardracht mocht geen blokkade voor het evangelie zijn.

Een andere benadering is om de Griekse tekst hier niet als retorische vragen te vertalen. Volgens William Welty zijn er goede redenen om de grondtekst hier als positieve verklaringen te vertalen, in plaats van in de vragende vorm. De tekst wordt dan:

Het is gepast voor een vrouw om met onbedekt hoofd tot God te bidden. Aan de ene kant leert de natuur op geen enkele wijze dat lang haar een man te schande maakt aan de andere kant leert zij evenmin dat het haar van een vrouw haar tot eer strekt. Dit alles is waar omdat haar gegeven is als een vervanging voor kunstmatige bedekkingen.

->=:-(

tegen de haren instrijken

Vanwege de engelen? 1 Korinthiërs 11:10

Vervolg op Een macht op het hoofd?

Dit is één van de moeilijkste verzen in het hele nieuwe testament. Vooral met de laatste drie woorden, 'vanwege de engelen,' weet eigenlijk niemand goed raad. Verwacht dus niet vandaag een antwoord op al je vragen te krijgen :-)

Het is erg vergezocht om dit gedeelte in verband te brengen met het (eveneens raadselachtige) gedeelte in Genesis 6:1-4. Vrouwen zouden volgens Tertullianus een hoofdbedekking moeten hebben, omdat ze anders lustgevoelens veroorzaken bij (gevallen mannelijke) engelen. Degelijke denkbeelden komen niet voor bij Paulus (en ook niet elders in het Nieuwe Testament.) Deze gedachtengang zegt waarschijnlijk meer over Tertullianus dan over de engelen...

Een beter uitgangspunt is een onderzoek naar uitspraken over engelen elders in het Nieuwe Testament. Een goed begin is hoofdstuk 6 van deze zelfde brief. We kunnen ons voorstellen dat deze brief voorgelezen werd in de gemeente en dat men bij het horen van 'omwille van de engelen' in hoofdstuk 11 terugdacht aan hoofdstuk 6.

1 Korintiërs 6:3
Weet u niet dat wij over engelen zullen oordelen? Dan kunnen we dat toch zeker ook over alledaagse zaken?

Inderdaad! Als we (in de toekomst) ons oordeel zullen uitspreken over engelen, dan kunnen we (de vrouwen in dit geval) ook wel zelf bepalen hoe we omgaan met iets alledaags als haardracht en hoofdbedekking.

Kate Bushnell heeft ook gewezen op Mattheüs 18:10:

Waak ervoor ook maar een van deze geringen te verachten. Want ik zeg jullie: hun engelen in de hemel aanschouwen onophoudelijk het gelaat van mijn hemelse Vader.

De context van dit vers is, dat Jezus een kind in het midden van de discipelen zet en hen leert dat ze moeten worden als een kind. Het idee van dit vers is, dat engelen met een taak die betrekking heeft op ons, voor God staan zonder enige vorm van bedekking. Als onze 'dienende geesten' (Hebreeeën 1:14) God van aangezicht tot aangezicht mogen zien, dan hebben wij ook de keuzemogelijkheid om onbedekt tot God te naderen.

Conclusie, ook in verband met de engelen mag een vrouw zelf bepalen hoe zij zich (wat haar hoofd betreft) kleedt.

o< o< o< :-)

vanwege de engelen... op haar hoofd???

Een macht op het hoofd? 1 Korinthiërs 11:10

Vervolg op: Moeilijke verzen; 1 Korinthiërs 11

Toen ik voor het eerst dit vers tegenkwam, had ik geen flauw idee wat ermee bedoeld werd:

1 Korinthiërs 11:10 (NBG)
Daarom moet de vrouw een macht op het hoofd hebben vanwege de engelen.

Het klinkt heel zwaar... maar wat is dat, die macht, die de vrouw blijkbaar op het hoofd moet hebben?
De Willibrordvertaling is al iets duidelijker:

Daarom moet de vrouw een teken van gezag op het hoofd dragen, omwille van de engelen.

Er is echter een probleem met deze vertaling. Het woord teken komt in de grondtekst niet voor! De vertalers hebben geprobeerd dit vers te vertalen in harmonie met hun interpretatie van de man-vrouw verhoudingen. (Het idee dan man en vrouw gelijk zijn is nog niet zo oud!)
Dus werd het Griekse woord voor macht (exousian) geïnterpreteerd als het gezag waaronder de vrouw staat.
Volgens de Studiebijbel (NT deel 12) betekent exousia:

(recht op) vrijheid van handelen, (niet door anderen gehinderde) macht (om iets te doen)

De idee dat het hier om het gezag van een ander gaat (waar de vrouw dan onder zou vallen) is vreemd aan het Grieks.
De Nieuwe Bijbel Vertaling geeft de tekst correct weer:

Daarom, en omwille van de engelen, moet een vrouw zeggenschap over haar hoofd hebben.

In dit gedeelte (1 Kor. 11:3-16), dat door traditionalisten zo graag gebruikt wordt om de gezagsverhoudingen tussen man en vrouw aan te tonen, wordt slechts één maal het woord macht (exousia) gebruikt. En in dat ene geval is het de vrouw die deze macht bezit.
Ik ga ervan uit dat hoofd in dit vers letterlijk bedoeld is. (Zou het figuurlijk zijn, dan zou de gezagsverhouding tussen man en vrouw omgedraaid zijn, want volgens vers 3 is haar hoofd de man!) In de letterlijke zin zou het kunnen betekenen, dat de vrouw (in principe) zelf mag uitmaken wat ze met haar hoofd doet (lang haar, kort haar, kaal, gesluierd...)

Hoe dit in de context past en wat die engelen ermee te maken hebben, daar wil ik binnenkort op terugkomen.

>>>:-(

een macht op het hoofd?

Drie hoofden; 1 Korinthiërs 11:3

Vervolg op: Moeilijke verzen; 1 Korinthiërs 11

1 Korinthiërs 11:3 (NBV)
Ik moet u echter nog het volgende zeggen. Christus is het hoofd van de man, de man het hoofd van de vrouw en God het hoofd van Christus.

Naast de mogelijke betekenissen van het woord kephale (hoofd), zijn er nog andere redenen om te veronderstellen dat het hier niet om gezagsverhoudingen gaat.

1. Als we aannemen dat hier bedoeld wordt dat God gezag over Christus heeft, dan introduceren we hiermee een machtsverschil in de Drieëenheid. Voor een samenvatting van het leerstuk van de Drieëenheid gebruik ik leerstelling 3 van het Leger des Heils:
   Wij geloven, dat er drie Personen in de Godheid zijn: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, ongedeeld in wezen en gelijk in macht en heerlijkheid.
   Tijdens zijn leven heeft Jezus een wel ondergeschikte positie ingenomen (Hebreeeën 2:9), maar in de basis is er gelijkheid in de Drieëenheid.
2. De volgorde van de paren in 1 Kor. 11:3 duidt niet op een gezagsstructuur. De volgorde zou dan namelijk van groot naar klein, of van klein naar groot lopen. Bijvoorbeeld:
   God > Christus, Christus > man, man > vrouw.
   In de tekst is de volgorde echter
   Christus > man, man > vrouw, // God > Christus.
   Je zou het laatste paar juist aan het begin verwachten! Daarom ligt een gezagsstructuur als verklaring niet voor de hand.
3. Als hier een gezagsstructuur neergelegd is, dan is deze incompleet. We missen de plaats van de kinderen en van de Heilige Geest. We zouden nog kunnen beredeneren dat de context over mannen en vrouwen gaat. Dat zou verklaren waarom kinderen niet genoemd worden, maar het verklaart niet waarom het paar God/Christus genoemd wordt, terwijl de Heilige Geest weggelaten wordt.

Als we echter veronderstellen dat hier een chronologische structuur wordt neergezet, dan is alles veel logischer. Christus (door wie alles geschapen is, Kolossenzen 1:15-16) is de oorsprong van de man, vanuit de man is de vrouw geschapen (Genesis 2:21-22), tenslotte zond God zijn Zoon (om de mens weer te verzoenen met God.)

Het feit dat in vers 12 ook gewezen wordt op oorsprong bevestigd deze betekenis nog eens.

De interpretatie van dit vers op deze manier is niet nieuw. Cyrillus, aartsbisschop van Alexandrië (in de vijfde eeuw) interpreteerde dit gedeelte ook al zo:

We kunnen dus zeggen dat 'het hoofd van iedere man Christus is.' Want hij is door hem gemaakt ... 'maar het hoofd van de vrouw is de man,' want ze is genomen uit zijn vlees ... En op dezelfde wijze 'is het hoofd van Christus God,' omdat hij van nature van(uit) hem is.

:-] ... :-) ... :->

drie hoofden

Moeilijke verzen; 1 Korinthiërs 11

Als mensen zeggen, dat ze een bijbelvers moeilijk vinden, dan bedoelen ze meestal dat ze het een moeilijk onderwerp vinden. Het vers is gewoonlijk vrij duidelijk. De betekenis van de tekst: "heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen" is glashelder, maar de toepassing ervan in het dagelijks leven is een behoorlijke opgave...

Toch bestaan er ook verzen, die moeilijk te bevatten zijn omdat we ze gewoon niet goed begrijpen. We snappen gewoon niet wat er precies bedoeld wordt, we kennen de situatie niet waar het op slaat of we kennen slechts de helft van het verhaal. Dit laatste kan voorkomen in de Brieven, die vaak het antwoord zijn op een vraag of probleem in een bepaalde gemeente. We lezen wel het antwoord, maar kennen de vraag of het probleem niet...

1 Korinthiërs 11:3-16 is zo'n gedeelte. Het is omgeven met exegetische vraagstukken. Zelfs bijbelvertalers komen tot verschillende, soms zelfs tegengestelde vertalingen van verzen uit dit gedeelte.

• Wat deden de vrouwen in Korinthe? Waarop reageerde Paulus?
• Hoe verhoudt het verbod op lang haar voor mannen zich tot het verbod (in het Oude Testament) tot het knippen van haar voor Nazireeërs (numeri 6:5)?
• Wanneer wordt de term hoofd hier letterlijk gebruikt en wanneer figuurlijk?
• Hoe verhoudt het bidden en spreken van de vrouw hier (vers 5) zich tot het veronderstelde spreekverbod voor vrouwen in samenkomsten (1 Kor. 14:34?)
• Hoe verhoudt het hoofdschap van Christus en God in vers 3 zich tot de leer van de Drieëenheid?
• Wat hebben die engelen er mee te maken (vers 10?)
• In hoeverre hebben we hier te maken met cultuurbepaaldheid? (Als een vrouw een kaal hoofd geen schande vindt, hoeft ze het dan niet te bedekken? Zie vers 6.)
• Zijn de vragen in vers 13 en 14 retorisch (worden ze als vanzelfsprekend met ja beantwoord,) of is er zelfs geeneens een reden om deze teksten als vraag te vertalen (hier wil ik later op terugkomen.)

Deze onzekerheden alleen al zijn een grote rode vlag! We moeten zeer voorzichtig zijn om dit gedeelte te gebruiken om een leer van mannelijk leiderschap op te baseren!

Hoofd in het Nieuwe Testament

Dit artikel is een vervolg op de volgende artikelen:

De betekenis van hoofd
Hoofd van het gezin
Hoofd in de Septuaginta

In het Nieuwe Testament staan zeven teksten, waarin het Griekse woord kephale (hoofd) figuurlijk gebruikt wordt. Twee ervan (1 Kor. 11:3 en Ef. 5:23) zijn de teksten die gebruikt worden om het leiderschap van de man te 'bewijzen'. De andere vijf gaan over Jezus.

Kolossenzen 1:18 (NBV)

Hij is het hoofd van het lichaam, de kerk. Oorsprong is hij, eerstgeborene van de doden, om in alles de eerste te zijn:

Kolossenzen 2:19 (NBV)

Zulke mensen richten zich niet naar het hoofd, van waaruit God het hele lichaam, door gewrichtsbanden en pezen ondersteund en bijeengehouden, doet groeien.

Efeziërs 4:15 (NBV)

Dan zullen we, door ons aan de waarheid te houden en elkaar lief te hebben, samen volledig toe groeien naar hem die het hoofd is: Christus.

Efeziërs 1:22-23 (NBV)

Hij heeft alles aan zijn voeten gelegd en hem als hoofd over alles aangesteld, voor de kerk, die zijn lichaam is, de volheid van hem die alles in allen vervult.

Kolossenzen 2:10 (NBV)

en omdat u één bent met hem, het hoofd van alle machten en krachten, bent ook u van die volheid vervuld.

Als Paulus autoriteit of leiderschap in gedachten had, dan waren er genoeg Griekse woorden geweest, die deze betekenis duidelijker weergaven. Zo gebruikt hij elders bijvoorbeeld exousia (gezag) en archon (heerser.)

Berkeley en Mickelsen hebben een (engelstalig) artikel geschreven over het gebruik van kephale in deze verzen. Grieks was de moedertaal van Paulus. En al deze brieven zijn geschreven aan Griekssprekende mensen. Berkeley en Mickelsen beredeneren dat deze verzen duidelijker zijn en Christus completer en meer verheven weergeven als kephale geïnterpreteerd wordt op een manier die bekend was voor de oorspronkelijke lezers. De mogelijke betekenissen omvatten: verheven schepper en voltooier, bron, basis, afkomst; degene die de voltooiing brengt: bron van leven; top of kroon.

Natuurlijk heeft Christus heerschappij over de Kerk. Dat wordt in het Nieuwe Testament duidelijk omschreven. Maar de vraag is, of de term kephale (hoofd) in het Nieuwe Testament ook gebruikt wordt om deze positie van Christus te beschrijven. Ik ben van mening dat er voldoende redenen zijn om aan te nemen dat dit niet het geval is.

..../
(:-)==:
....\

het lichaam één met het hoofd

Hoofd in de Septuaginta

Dit artikel is een vervolg op de volgende artikelen:

De betekenis van hoofd
Hoofd van het gezin

Het Nieuwe Testament is geschreven in het Grieks. Het Oude Testament is geschreven in het Hebreeuws (en enkele delen in het Aramees.) De Septuaginta (LXX) is de Griekse vertaling van het oude testament. Deze vertaling is tussen ongeveer 250 en 150 voor Christus gemaakt.
Het Hebreeuwse woord voor hoofd (rosh), kan figuurlijk gebruikt worden voor leider. Het wordt in het Oude Testament ongeveer 180 keer op deze wijze gebruikt. Als het Griekse woord voor hoofd (kephale) ook figuurlijk gebruikt kan worden als leider, wat is er dan gemakkelijker dan rosh met kephale te vertalen?

De Septuaginta is een vrij letterlijke vertaling (formeel-equivalent). Voor de hand ligt dus om rosh (hoofd) met kephale (hoofd) te vertalen. Toch kozen de Septuaginta vertalers meestal niet voor kephale. Meestal gebruikten zij het Griekse woord archon, dat leider, heerser of bevelhebber betekent, of een ander woord. Kephale is slechts in 17 van de 180 gevallen gebruikt! In 4 van die 17 gevallen is sprake van een kop-staart metafoor, daarom moest er wel voor kephale (hoofd) gekozen worden.

De Griekse vertalers zijn er in hun tijd blijkbaar vanuit gegaan dat kephale ongeschikt is om de idee van autoriteit te vertalen als rosh de betekenis van leiderschap in zich draagt.
Als kephale in het bijbelse Grieks uit de tijd van Paulus zeer waarschijnlijk geen leider betekent, dan heeft Paulus het ook zeer waarschijnlijk in zijn brieven niet op deze manier gebruikt!

L:X)X

hoofd in de Septuaginta

De betekenis van hoofd

In mijn bijdrage van gisteren, Hoofd van het gezin, schreef ik al dat er twee bijbelteksten zijn waarin het woord hoofd figuurlijk gebruikt wordt met betrekking tot de man. De traditionale uitleg is dat hoofd hier betekent: iemand die de leiding heeft.
Het Griekse woord voor hoofd is kephale. De letterlijke betekenis voor dit woord is gewoon hoofd. Een gezaghebbende Grieks-Engelse lexicon, Liddell and Scott, geeft onder andere de volgende betekenissen (voor het leesgemak heb ik direct een vertaalslag naar het Nederlands gemaakt.)

Hoofd van mens of beest; van hoofd tot voet; het hoofd als edelste deel, als omschrijving van de hele persoon; leven; in vervloekingen, "het kome op mijn hoofd"; in het meervoud, bron van een rivier; in het algemeen bron of oorsprong; beginpunt.

Een heel scala aan betekenissen dus. Opvallend afwezig is de betekenis van leider!

Je zult begrijpen dat er heel wat discussie over deze term is. Theologen die in de patriarchale traditie staan, proberen te beargumenteren dat kephale wel degelijk leider kan betekenen. Theologen die een egalitaire insteek hebben zoeken de betekenis van kephale meer in de richting van bron/oorsprong.

Een lexicon (woordenboek) is natuurlijk een goed hulpmiddel bij het vaststellen van de betekenis van een woord. Maar er zijn meer redenen om aan te nemen dat kephale niet de betekenis van leider heeft (met name niet in de genoemde teksten). Wordt vervolgd...

:<O~~~~~

hoofd als bron

Hoofd van het gezin

Er wordt wel gezegd: De man is het hoofd van het gezin.
In ieder geval niet volgens de Nederlandse wet. Vroeger was dat wel zo, maar in 1969 is het eruit geschrapt.
Maar, wat hebben wij (thuis) met de Nederlandse wet te maken. Als in de Bijbel staat dat de man het hoofd van het gezin is, dan wordt dat niet teniet gedaan door het schrappen van een wetsartikel. Inderdaad, als het in de Bijbel staat... maar het staat er niet in!

Een nog vromere uitspraak is: De man is de priester van het gezin.
Het woord hoofd wordt in de Bijbel nog wel in relatie met de man gebruikt, maar de terminologie priester van het gezin heeft geen enkele bijbelse basis! Iemand heeft het ooit verzonnen. Het Nieuwe Testament kent maar twee soorten priesterschap, namelijk het hogepriesterschap van Jezus en het priesterschap van alle gelovigen. Sterker nog, er is maar één middelaar tussen God en mensen: Jezus Christus!

Maar hoe zit het dan met dat hoofd?
Er zijn inderdaad twee teksten:

1 Korinthiërs 11:3 (NBV) Christus is het hoofd van de man, de man het hoofd van de vrouw en God het hoofd van Christus.

Efeziërs 5:23 (NBV) want een man is het hoofd van zijn vrouw, zoals Christus het hoofd is van de kerk

Nu is het de vraag wat hier precies met de term hoofd bedoeld wordt. Wij kleuren dit meteen in met onze hedendaagse betekenis van dit woord. "René is het hoofd van deze afdeling", het is duidelijk dat René de afdelingschef is. Hij bepaald wat er moet gebeuren.

Maar de letterlijke betekenis van hoofd is een lichaamsdeel bovenop de romp, met ogen, oren, een neus en een mond (en nog wat haar als het meezit...) Het is duidelijk dat dat hier niet bedoeld wordt (hoewel in 1 Korinthiërs 11 de betekenissen door elkaar lopen.) Hoofd wordt hier gebruikt als metafoor. En het is nog maar de vraag of de figuurlijke betekenis van hoofd in onze tijd dezelfde is als de figuurlijke betekenis in het Grieks uit de tijd van Paulus.
In de komende dagen wil ik beargumenteren waarom ik geloof dat dat niet het geval is.

Met andere woorden: het gezin heeft geen hoofd (eindverantwoordelijke.) Man en vrouw vormen in het huwelijk een samenwerkingsverband met gelijke rechten en verantwoordelijkheden.

=:<)

hoofd met haar

Dit is mijn huis, ik wil dat je weggaat!

In één van de Winnie de Poeh verhalen probeert Winnie Knorretje wat assertiviteit bij te brengen. Iejoor is op dat moment bij Knorretje in huis en Knorretje wil dat eigenlijk niet. Winnie zegt hem dan voor: "Dit is mijn huis, ik wil dat je weggaat." Winnie zegt dit echter met zoveel overtuiging dat Knorretje zich aangesproken voelt en vertrekt.

Ik moest hieraan denken bij een persbericht van 18 januari j.l.:

Brussel - Een uitgeprocedeerde Iraanse asielzoeker pendelt al enkele weken met het vliegtuig noodgedwongen heen en weer tussen België en Turkije. Luchtvaartmaatschappij Onur Air ziet geen andere oplossing dan de man op en neer te laten vliegen, omdat beide landen weigeren hem toe te laten.

Deze man is op de één of andere manier verwikkeld geraakt in de asielprocedures. Het vreemde is dat dit al enkele weken aan de gang is. Het lijkt alsof sommige mensen zelfs niet een stukje aardoppervlak gegunt wordt. Blijf jij dan maar in de lucht!

De aarde is door God geschapen. De aarde is van God, maar Hij heeft de wereld in beheer gegeven aan de mensen. Kunnen we het dan überhaupt maken om iemand een stuk aarde te weigeren. Kunnen we wel zeggen: Dit is ons land, ik wil dat je weggaat? Waarom heb ik wel recht op een stukje Nederland. En iemand die in bijvoorbeeld Iran geboren is niet?

Natuurlijk is het niet mogelijk dat heel Afrika in Nederland komt wonen (om maar iets te noemen.) Waarschijnlijk is de wereld het beste gebaat bij een redelijk gelijkmatige verdeling van alle bewoners. Maar komt onze weerstand tegen de opvang van asielzoekers ook niet voort uit onze tegenzin om te delen. Eerlijk te delen?

Er zijn waarschijnlijk wel economische vluchtelingen, maar misschien zijn er ook wel economische asielzoekerweigeraars... Dit is mijn land, ik wil dat je weggaat.

Feminist of Egalist

In de evangelische wereld wordt vooral de term egalist gebruikt (zie bijvoorbeeld Egalitarian Christian Alliance.) Eerder deze week gebruikte ik de term feminist. De indruk kan ontstaan dat christenen de term feminist liever niet gebruiken, omdat de term te beladen is. Voor sommigen is dat misschien waar, maar ik ken heel wat egalisten, die zich best kunnen identificeren met de grondbeginselen van het feministisch denken.
Sinds ik begonnen ben met bloggen drong het echter tot me door dat egalisme niet hetzelfde is als feminisme. In een oude Van Dale vond ik:

egalist - voorstander van algemene maatschappelijke gelijkheid

Egalisme omvat dus meer. Het beperkt zich niet tot feminisme, maar streeft ook naar het opheffen van ongelijkheid tussen rassen en klassen.

Enkele actuele onderwerpen waar dit betrekking op heeft zijn:

• asielzoekers
• de "rol" mannen en vrouwen in de kerk
• de "rol" van man en vrouw in het huwelijk

Aan dergelijke onderwerpen wil ik in dit blog aandacht besteden.

Tot slot wil ik een paar werkdefinities geven van de termen, die niet zo vaak gebruikt worden:

egalisme - leer van de fundamentele gelijkheid van mensen, ongacht ras, geslacht of sociale status

egalitair - op het egalisme betrekking hebbend (b.v. een egalitaire organisatie)

egalist - aanhanger van het egalisme

Wat bedoelt 'ie nou eigenlijk?

Misschien wordt ongelijkheid soms wel veroorzaakt doordat we elkaar niet begrijpen. We zijn een beetje bang voor elkaar en durven niet naar elkaar toe te stappen met vragen.
In plaats daarvan hebben we het er met anderen over. "Hij is feminist, dan zal 'ie wel zus of zo denken..."
Dat gebeurt al heel vroeg in het verschijnsel pesten. Kinderen (maar het gebeurt ook met collega's of anderen) krijgen een bepaald stempel opgedrukt. Iedereen heeft het erover, iedereen weet het, iedereen gedraagd zich ernaar. Het gevolg is, dat die persoon uit de groep ligt. Ongelijkheid.

Natuurlijk is dit een val waar ik zelf ook voor op moet passen! Ik vind wel dat kritiek moet kunnen, mits het opbouwt. Maar vooroordelen of vastgeroeste denkpatronen over hoe iemand in elkaar zit werken verlammend.

Ik kijk dus uit naar je reacties en vragen (klik op Comments als je wilt reageren...)

Bevriende natie

Er is de laatste dagen heel wat ophef over cartoons. En in sommige gebieden loopt de zaak echt uit de hand. Maar misschien zijn dit slechts incidenten van ongecontroleerde relschoppers?

Of is er meer aan de hand. Kennissen van ons zijn asielzoekers vanuit Iran. De mensen daar zijn het beu. In feite worden ze onder dwang in de pas gehouden. Mensen zijn bang. Iets dat eigenlijk dictatuur zou moeten heten, noemen wij in Nederland gewoon 'bevriende natie'. Tot voor kort stuurden we rustig onze asielzoekers terug naar dit land. Daar lijkt nu gelukkig verandering in te komen. (Een land waarvan de president verkondigd dat Israël van de kaart geveegd moet worden maakt zich natuurlijk verdacht...)

Ook de christenvervolging blijkt weer toe te nemen in Iran. Mensenrechten, zoals vrijheid en gelijkheid, worden met voeten getreden.

Intussen geven de cartoons in de islamitische wereld aanleiding tot een boycot van het westen (ik heb een dergelijke verontwaardiging even gemist toen er in deze zelfde streken cartoons verschenen die de holocaust ontkenden...)
Misschien wordt het eens tijd dat wij zelf gaan nadenken over een boycot. Of vinden wij onze olie te belangrijk en nemen op de koop toe dat dergelijke regimes gesponsord worden.
Ik weet niet of het praktisch haalbaar is. Misschien is aan de pomp wel helemaal niet te onderscheiden waar uw benzine vandaan komt, maar ik vind het een interessante gedachte. (Voor het milieu zou het trouwens ook niet verkeerd zijn...)

Stem op een vrouw

Minister de Geus van Sociale Zaken roept mannen met de gemeenteraadsverkiezingen op 7 maart op een vrouw te stemmen.

Er zitten nog te weinig vrouwen in de lokale politiek.
Zelf heb ik al enkele jaren de gewoonte om op een vrouw te stemmen. Ik heb daar nog een andere reden voor.
De partij waar ik mij het meest bij thuis voel, de ChristenUnie werkt op lokaal niveau vaak samen met de SGP, omdat de politieke ideeën veel overeenkomsten vertonen. De SGP heeft echter een vrouwenstandpunt, waar ik totaal niet achter kan staan. Door op een vrouw te stemmen stem ik op een vertegenwoordiger van de Christenunie en geef ik het signaal af dat ik vind dat vrouwen volledig kunnen deelnemen aan de politiek.

Mijn man is feminist

"Mijn man is feminist," zei mijn vrouw laatst tegen iemand.
"Huh, kan dat dan?"

Dat is natuurlijk een goede vraag. Bij feministen denken we direct aan... ja waar denken we eigenlijk aan. In ieder geval aan vrouwen. Maar mannen kunnen het dus ook zijn.

Ik wil het feminisme zien in zijn kernbetekenis: streven naar gelijke rechten voor de vrouw. Zolang dit doel nog niet bereikt is, is het feminisme nodig. En het kan geen kwaad dat er ook mannen zijn die zich hiermee bezighouden.

Zodoende noem ik mijzelf dus feminist!