Ik moest hieraan denken bij een persbericht van 18 januari j.l.:
Brussel - Een uitgeprocedeerde Iraanse asielzoeker pendelt al enkele weken met het vliegtuig noodgedwongen heen en weer tussen België en Turkije. Luchtvaartmaatschappij Onur Air ziet geen andere oplossing dan de man op en neer te laten vliegen, omdat beide landen weigeren hem toe te laten.
Deze man is op de één of andere manier verwikkeld geraakt in de asielprocedures. Het vreemde is dat dit al enkele weken aan de gang is. Het lijkt alsof sommige mensen zelfs niet een stukje aardoppervlak gegunt wordt. Blijf jij dan maar in de lucht!
De aarde is door God geschapen. De aarde is van God, maar Hij heeft de wereld in beheer gegeven aan de mensen. Kunnen we het dan überhaupt maken om iemand een stuk aarde te weigeren. Kunnen we wel zeggen: Dit is ons land, ik wil dat je weggaat? Waarom heb ik wel recht op een stukje Nederland. En iemand die in bijvoorbeeld Iran geboren is niet?
Natuurlijk is het niet mogelijk dat heel Afrika in Nederland komt wonen (om maar iets te noemen.) Waarschijnlijk is de wereld het beste gebaat bij een redelijk gelijkmatige verdeling van alle bewoners. Maar komt onze weerstand tegen de opvang van asielzoekers ook niet voort uit onze tegenzin om te delen. Eerlijk te delen?
Er zijn waarschijnlijk wel economische vluchtelingen, maar misschien zijn er ook wel economische asielzoekerweigeraars... Dit is mijn land, ik wil dat je weggaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten