De goede vrouw

Vanochtend sprak Kees Goedhart in onze gemeente. In zijn preek zei hij, dat we de gelijkenis van de verloren zoon beter de gelijkenis van de Goede Vader kunnen noemen. Dat deed me denken aan het volgende.

We vinden deze gelijkenis in Lucas 15. Ook vinden we hier de gelijkenis van de Goede Herder. Twee gelijkenissen die gaan over een goede God, die terugvindt wat verloren was.

We zeggen wel:

• Jezus is de Goede Herder.
• God is de Goede Vader.

Maar er is meer. Lucas 15 bevat namelijk drie gelijkenissen, die een sterke eenheid vormen. Ze gaan allemaal over iets dat verloren raakt en over een persoon die het verlorene terugvindt. De Nieuwe Bijbelvertaling zet deze gelijkenissen dan ook terecht bij elkaar in één pericoop (genaamd: De zorg voor wat verloren is.)

Tussen het verhaal van de Goede Herder en de Goede Vader staat een gelijkenis over een vrouw die haar hele huis ondersteboven keert om een verloren munt terug te vinden. De zorg van God voor het verlorene wordt hier dus (door Jezus) uitgebeeld in een verhaal over de zorg van een vrouw.

Als we ons rijtje compleet maken krijgen we dus:

• God is de Goede Herder.
• God is de Goede Vrouw.
• God is de Goede Vader.

Natuurlijk is God geen vrouw. God is God. En om iets over God's karakter duidelijk te maken gebruikt Jezus hier beeldspraak; God is als een goede herder. Maar als wij hier in onze traditie van maken God is de Goede Herder, waarom dan niet God is de Goede Vrouw? Het is niets anders dan een logische stap in het bovenstaande rijtje.

Bedenk dat het voor de tijdgenoten van Jezus behoorlijk revolutionair geweest moet zijn, dat Hij God met een goede vrouw vergeleek. Maar ook wij kijken er waarschijnlijk vreemd van op.

Maakt onze eigen christelijke cultuur en traditie ons soms blind voor het vrouwelijke in de Bijbel?