Objectificatie

Gelezen:

Toen ik een keer naar een christelijk radioprogramma luisterde, sprak daarin een prediker over zijn strategie om zichzelf sexueel rein te houden in zijn bediening. Hij zou bijvoorbeeld nooit alleen met een vrouw in een auto gaan zitten (behalve zijn echtgenote). Toen hij eens ergens gesproken had, zei iemand hem na afloop: "Sally zal je straks naar het vliegveld brengen." "Het spijt me," zei hij, "dat kan alleen maar als er nog iemand meerijdt." Hij vertelde trots dat, toen er niemand gevonden werd, hij een taxi gebeld had, en dat uit eigen zak betaalde.

Niet echt inspirerend...

Jezus zette zijn reputatie op het spel, door te praten met de Samaritaanse vrouw bij de put terwijl er niemand ander bij was (zie Johannes 4). Ik denk dat deze spreker dat wel afgekeurd zou hebben. Erger nog, door zijn reinheidsstrategie zou hij niet eens beschikbaar zijn geweest voor deze bediening. Wat een wettische benadering en een ontkenning van de waarheid dat we gemaakt zijn voor omgang met vrienden van beide seksen.

Een cynisch gezegde zegt: "familiarity breeds attempt" (je moet de kat niet op het spek binden), maar ik denk ook dat "intimacy breeds respect" (intimiteit baart respect.) Juist omdat we in onze vriendschappen zo weinig toekomen aan echte intimiteit zijn we zo kwetsbaar voor seksuele fantasiën. Onze oversekste maatschappij is het gevolg van een gebrek aan vriendschappen met mensen van het
andere geslacht, niet het gevolg van het gebrek aan afstand tussen de seksen.

Ik heb een poosje een groep voor alleenstaanden geleid. Op een dag kwam er een jongeman naar me toe die zei dat hij met de groep ging stoppen. Op mijn vraag waarom antwoordde hij: "deze groep heeft veel voor me betekent en ik kan eigenlijk niet zonder." Hij vertelde verder over de komst van een nieuwe vrouw in de groep, die er heel erg aantrekkelijk uitzag. Dat was inderdaad zo. Maar in dit geval sloeg zijn fantasie op hol, en iedere keer dat hij haar zag werd het erger. Het ging zo ver, dat hij vond dat hij haar maar helemaal niet meer moest zien.

Ik zei dat ik het begreep, maar dat hij precies het verkeerde deed. Hij leek verward. Ik vroeg: "heb je wel eens met haar gesproken? Ze is erg vriendelijk, en misschien leer je haar dan wel op een heel andere manier kennen." "Maar dat zal het alleen maar erger maken!" zei hij. "Nee, echt niet," verzekerde ik hem. "Zodra je over de fase van 'aanbidden op een afstand' heen bent, zal je je realiseren dat ze een persoon is en niet één of ander object. Dat zal al een heel verschil maken. Het zal je helpen om haar genoeg te respecteren om deze objectificatie van haar seksualiteit te stoppen, of je zal haar goed genoeg leren kennen om te ontdekken hoe je bevriend kan zijn met haar (ook als ze niet je toekomstige huwelijkspartner zal zijn)."

Hij volgde mijn advies op en ze werden goede vrienden, maar geen huwelijkspartners.

Gebruikt en vertaald met toestemming