zaterdag 31 maart 2007

De reden... lust?

Vervolg op: De reden
Vertaalde fragementen vanuit een discussie op Jesus Creed.

Jennifer schrijft:
Eén van de argumenten die ik gehoord heb waarom de vrouw geen onderwijs aan de man kan geven is, dat een man door haar sexualiteit verleid kan worden en haar zal begeren.
Dezelfde reden wordt gegeven voor de veronderstelling dat een man niet met een vrouw bevriend kan zijn (of niet samen met haar in een auto kan zitten, of alleen met haar op kantoor kan zijn.)
Deze hele redenatie maakt me erg verdrietig en boos. Heeft Jezus de lust-kwestie niet afdoende behandeld?
(Zie ook mijn artikel: Vriendschap met het andere geslacht)

Michael Kruse schrijft:
Ik heb dat argument ook gehoord, maar op de één of andere manier kan ik dat nergens vinden in mijn Bijbel. :-)
Jennifer schrijft:
Het lust-argument is zo ontmoedigend omdat het de vrouw de schuld geeft van de zonde van de man. Ik heb het niet over vrouwen die opzettelijk provoceren, maar over gewone vrouwen die proberen om er leuk uit te zien. Ik hoor dit steeds weer terugkomen (in kerken, vriendschappen, enz.) en vrouwen worden gestraft (door opgelegde beperkingen) voor de zonde van mannen.
Volgens mij was Jezus heel duidelijk, lust is de verantwoordelijkheid van de kijker, niet van de persoon die begeerd wordt.
En verderop schrijft ze:
Als een man een vrouw begeert die hem niet opzettelijk uitdaagt, dan is dat zijn probleem, niet het hare. Jezus zegt zo'n man dat hij zijn oog uit moet rukken, hij zegt niets over de vrouw die het lustobject is.

Al met al valt het nog niet mee om, als je ervan uitgaat dat vrouwen bepaalde beperkingen opgelegd worden in de kerk, daar een aannemelijke verklaring voor te geven. Terwijl er redenen genoeg zijn om aan te nemen dat er geen beperkingen zijn.

De reden...

In dit bericht wil ik een vertaling weergeven van enkele fragementen van een recente discussie op Jesus Creed.

Diane schrijft:
In mijn beleving geeft de Bijbel bepaalde verboden met een reden. Het gaat niet om blinde gehoorzaamheid aan "Gij zult niet..." De regels worden gegeven om te bevrijden, niet om te onderdrukken.
Als ik er werkelijk van overtuigd zou zijn dat het gevaarlijk is om vrouwen dezelfde taken te geven als mannen, dan zou ik wellicht het weren van vrouwen uit bepaalde geestelijke posities ondersteunen. Of als de Bijbel duidelijk zou zijn op dit punt (en niet zo vaag), dan zou ik er ook voor zijn. En als mannen mij ervan kunnen overtuigen dat het weren van vrouwen een offer voor hen is, dan zou ik meer neigen naar een complementaire uitleg van de Bijbel. Ik denk echter dat het juist een groter offer voor hen zou zijn om capabele vrouwen gezag te geven.
Jennifer schrijft:
Diane, ik ben het met je eens. Paulus had in zijn culturele context een goede reden om te zeggen wat hij zei. Maar die culturele redenen bestaan nu niet meer, net zoals de voorschriften met betrekking tot de hoofdbedekking die in onze tijd nergens op slaan.
(Zie ook mijn artikelen over 1 Kor. 11)

Michael Kruse schrijft:
Inderdaad! Man en vrouw zijn als gelijken geschapen naar God's beeld. Ze zijn geroepen om samen te heersen over de schepping. Er is geen hiërarchie of rangorde in de scheppingsverhalen. Er is ontologisch (in het zijn) geen verschil tussen man en vrouw. Maar als het gaat om teleologie (het einddoel) wordt er gezegd dat vrouwen geen onderwijs en geen leiding aan mannen mogen geven; daar zijn ze niet voor bedoeld.
Waarom niet? Wat is het einddoel dat God hiermee wil bereiken? Zijn vrouwen bedrieglijk en niet te vertrouwen? Hebben ze niet de intellectuele capaciteiten? Deze beide argumenten zijn in de kerkgeschiedenis gebruikt. Als dit niet de redenen zijn, wat dan wel?
En noem dan ook gelijk een ander theologisch gebied waar teleologie (het doel waarvoor iets is gemaakt) verschilt van ontologie (de wezenskern van iets).
Diane stelt een cruciale vraag.

woensdag 21 maart 2007

Schreef Priscilla de Hebreeënbrief?

Als wij iemand een brief (of een email) sturen, dan zetten we de afzender erin.
Dat was in de oudheid niet anders. Er zijn ongeveer 14000 brieven bekend vanuit de oudheid. Allemaal beginnen ze met een begroeting, waarin de schrijver zich bekend maakt... Behalve één; de brief aan de Hebreeën. Dat is een zeer opmerkelijk feit!

Een mogelijke verklaring voor dit verschijnsel is dat deze brief geschreven is door een vrouw. Om te voorkomen dat de brief niet geaccepteerd werd (in een cultuur waar vrouwen niet meetellen) is de begroeting bewust weggelaten of verwijderd.
In het boek Waarom gen vrouwen? (Cunningham/Hamilton) staat in eindnoot 25 van hoofdstuk 11 (blz. 339):
De anonimiteit is zo verbazingwekkend dat dit wordt beschouwd als één van de aanwijzingen die vrouwelijk auteurschap suggereert.
Er zijn in de loop van de kerkgeschiedenis verschillende kandidaten voorgesteld: Paulus, Clemens van Rome, Barnabas, Apollos en anderen. Tegen al deze kandidaten zijn tegenargumenten in te brengen. Maar tegen het auteurschap van Pricilla is eigenlijk niets in te brengen.

Tot slot een opsomming van enkele feiten:

  1. De Hebreeënschrijver heeft een sterke band met Rome (Hebr. 13:24). Priscilla voldoet hieraan (Handelingen 18:2).
  2. Priscilla heeft in Efeze gewerkt (Handelingen 18:18-19). Timoteüs werkte daar ook (1 Timoteüs 1:3). Efeze is een mogelijke bestemming van de Hebreeënbrief (zie ook Hebreeën 13:23.)
  3. Ze was een medewerker van Paulus (Romeinen 16:3). Sommige aspecten van de brief komen sterk overeen met Paulus' brieven.
  4. Priscilla was een leraar (Handelingen 18:24-26).
  5. In de opsomming van geloofshelden (Hebr. 11) komen ook vrouwen voor.
Het enige argument dat tegen Priscilla ingebracht kan worden is vrij zwak: Het kan geen vrouw geweest zijn...

Links:
http://www.godswordtowomen.org/studies/articles/hoppin.htm
http://www.cbeinternational.org/new/E-Journal/2006/06winter/06winterhoppin.html